Σαν Παραμονή Πρωτοχρονιάς

βράδια ψήφου εμπιστοσύνης στον Γ.Παπανδρέου

Απόψε ήταν σαν παραμονή πρωτοχρονιάς: Κόσμος μαζεύτηκε στα σπίτια, φαγητά ετοιμάστηκαν πρόχειρα, τραπέζια στρώθηκαν, άναψαν όλα τα φώτα στα σαλόνια και όλοι πήραν θέση, ανάμεσα σε αστεία, φήμες και εικασίες, για να παρακολουθήσουν… το ρεβεγιόν της Βουλής. Ήταν και Παρασκευή βράδυ, βοηθούσε αυτό ένα τέτοιο ξενύχτι μάζωξης. Τα κανάλια συντονισμένα όλα στο ίδιο πνεύμα της νύχτας. Μάλιστα όλος ο πλανήτης ήταν συντονισμένος σε αυτή την «Παραμονή Πρωτοχρονιάς», όπως συμβαίνει δηλαδή περίπου και στην κανονική.

Η βραδιά κυλούσε, τα πιάτα άδειαζαν, τα ποτήρια – γιατί όχι- τσούγκριζαν και όλοι περίμεναν να έρθουν τα μεσάνυχτα… για να γυρίσει ο χρόνος. Με μια προσμονή – ελπίδα (ο καθένας τη δική του) πως «ο νέος Χρόνος» θα είναι διαφορετικός. Καλύτερος δηλαδή.  Μια που δε πάει άλλο, (αυτός) ο χρόνος τελείωσε. Η ροή είχε συνεχώς ενδιαφέρον, σασπένς, αποκαλύψεις και διαρκή σχολιασμό.

Και η μέρα άλλαξε. Κόμματα και πρόσωπα έδρασαν κατά το δοκούν ή μάλλον κατά το έθος, τράπουλες και μπλόφες, και το «νέο έτος» ήρθε μοιάζοντας –στην καλύτερη περίπτωση- με το προηγούμενο. Η αναμονή λειτούργησε όπως πάντα θεραπευτικά και η –καθόλου αλλαγμένη- επόμενη ημέρα θα σωθεί, όπως και η πρωτοχρονιά, μόνο από το γεγονός ότι είναι αργία. Ευτυχώς που ξημερώνει Σάββατο δηλαδή.

Μια πολιτική παραμονή πρωτοχρονιάς!

υγ. Μα και όσοι δεν περίμεναν «πρώτη του χρόνου» από την πολιτική (το δημόσιο βίο δηλαδή) και ήταν λόγω του κλίματος αναγκασμένοι να ελπίζουν κάπου, καλύτερα δεν κοιμήθηκαν. Αυτοί  χωρίς ποδαρικό του Έρωτα.