Να υπήρχε Τρόικα και για τους εξαρτημένους απ’ τον Έρωτα ε; Το Φαντάζεσαι;
Να σε πιάσει και να σου πει:
“Έλα εδώ, κύριε μου, πώς το ξοδεύεις έτσι το αίσθημα;
Δικό σου είναι; Δάνειο της ομορφιάς της είναι. Πώς το καταναλώνεις έτσι λαίμαργα μέσα στη μέρα σου;
Τι συντεχνία είναι αυτή που έχεις κάνει με το κόκκινο;
Κομμένα όλα!
Κι άμα μπορείς, κατέβα σε απεργία! Χα!
Και μη μου πεις κι εσύ για το ένδοξο φορτωμένο παρελθόν σου, την ανεξαρτησία σου και άλλα τίνα! Σε βλέπω. Δε σε βλέπω…;”
Ε ρε φάση! Σαν πόλη τουρκεμένη, που λέει και η Χαρούλα. Σαν πόλη τουρκεμένη…
(Κι επειδή η EMI αφαίρεσε την αυθεντική εκδοχή, πάρε της Μελίνας. Μια χαρούλα είναι και αυτή: )
fayum 