Γκάζι. Μπαίνεις και νομίζεις πως πήρε χρώμα μια ασπρόμαυρη συνοικιακή αυλή του Φίνου. Ένα μουσταρδί πασαλείβει την πρώτη σου εντύπωση καθώς κόσμος, κυρίως αλλοδαποί, κάνει δουλειά, μαστορεύει ή καπνίζει στα σκαλοπάτια των δωματίων. Όλοι ευγενέστατοι.
«Φορέας Ανάπτυξης Ανθρώπινου & Κοινωνικού Κεφαλαίου για την Αντιμετώπιση του Κοινωνικού Αποκλεισμού». Αυτή είναι η περιγραφή που σε κέρδίσε και διαφέρει. Γιατι αυτά είναι τα ζητούμενα: Και να αναπτύξουμε το «ρευστό» μας και να κάνουμε κάτι για τον αποκλεισμό. Αυτός ο αποκλεισμός…
Οι υπηρεσίες στήριξης των αστέγων της Κλίμακας (από το 2001) αντιμετωπίζουν το θέμα «άστεγος» πολύπλευρα. Με ιδιαίτερη μάλιστα έγνοια για την παράμετρο της ψυχικής υγείας (ένας από τους σοβαρότερους λόγους που οδηγούν στην απώλεια στέγης).
Το κέντρο στήριξης, ο ξενώνας φιλοξενίας, το εργαστήριο ανακύκλωσης χαρτιού, οι προσπάθειες ενημέρωσης, το ερευνητικό έργο, οι υπηρεσίες στήριξης, η κινητή μονάδα παρέμβασης στο δρόμο (street work). Όλα αυτά από… αυτή την κουτσουλιά χρώματος στο κέντρο της Αθήνας. Μοιάζει να γίνεται καλή δουλειά.
Η φιλανθρωπία είναι για τους φιλάνθρωπους. Η αλληλεγγύη για τους ανθρώπους. Οι άστεγοι των Αθηνών δεν είναι «κάτι το λυπηρό», είναι σκάνδαλο, το οποίο και δεν πρέπει να συγχωρέσουμε ποτέ.
Από εκεί και πέρα, ο καθένας όπως, ό,τι και όσο μπορεί. Διακριτικά και με χαμόγελο…
Βγαίνοντας κολλάς λίγο στην πόρτα… διστάζεις, σκέφτεσαι… μπορώ να κάνω κάτι ακόμα;… ξέρω μόνο να βάφω, θέλετε;… χρειάζεστε κάτι άλλο συγκεκριμένα; Κοιτάς το ρολόι… άργησα γαμώτο στη δουλειά…
Γυρνάς, χαμογελάς, «θα ξανάρθω, καλημέρα»…
fayum 