Αυτό ακριβώς

[…] Ένας κόσμος ελευθεροφροσύνης, ανεξιθρησκίας, αληθινής αποδοχής του διαφορετικού, που εκτιμούσε την ποίηση και την ομορφιά, απεχθανόταν τη βία, δεν μιζέριαζε με μικροπρέπειες, αγαπούσε τα ταξίδια, τους πειραματισμούς (όχι μόνο τους χημικούς), είχε χιούμορ διαβολικό και δεν έχανε ποτέ τον στόχο του, που ήταν η προσπάθεια να γίνει η ζωή καλύτερη μέσα από τον σεβασμό του Άλλου, το άνοιγμα του μυαλού και της συνείδησης, την έγνοια για όσους δυσκολεύονται – από τη δουλειά ως τους μυριάδες ρατσισμούς που εμφιλοχωρούν στην ανθρώπινη φύση.

http://www.lifo.gr/mag/columns/6044