Εχτές έφτιαξα την πρώτη μου εφαρμογή (για τον καιρό) «γράφοντας» κώδικα.
Πάντα το ζήλευα καθώς το θεωρώ μια ξεχωριστή και ιδιοφυή διαδικασία. Πολύ περισσότερο δε, για έναν κειμενογράφο διότι έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει πως η «γλώσσα» που χρησιμοποιεί στη δουλειά του, την επικοινωνία, είναι φυσικά ένα είδος κώδικα.
Η κάθε γλώσσα – για εμάς τους κειμενογράφους, ο δικός μας κώδικας είναι η ελληνική και η αγγλική- σού δίνει τη δυνατότητα να «χτίσεις», να δομήσεις, να δώσεις τις πληροφορίες, την αισθητική απόλαυση αλλά και την εμπειρία χρήσης όπως αν «έγραφες» σε html, css και javascript. Αρκεί να προγραμματίσεις μέσα από την επιλογή και την αλληλουχία των λέξεων, τις σωστές πληροφορίες, στοχεύσεις, εντολές και μεταβλητές.
Βέβαια, δε ξέρω για τους προγραμματιστές και τους δικούς τους κώδικες αλλά εγώ, όσο μεγαλώνω τόσο ανίδεος αισθάνομαι μπροστά στο μεγαλείο του δικού μου «κώδικα» και των λειτουργιών του.
fayum 