Τώρα εσυ τι με
λες υπομονή να κάμω κι ολα θα σιάξουνε; Σιάζουνε, τζάνιμ, αυτά; Αυτοί εδώ ούτε
να φάνε δεν ξεύρουνε. Εμείς στην Πόλη, έτσι ήμαστανε, μπρε Χρήστο; Που είναι τα
μεζεκλίκια μας, που είναι τα φαγιά μας, πού είναι τα γλυκά μας, δε με λες εσύ;
Πού είναι τα βούτυρα, τα τυριά, τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα μας; Είδες πουθενά
τις μπαϊράμ-πασά εγγινάρες μας, τα αϊσεκαντιν φασουλάκια μας, είδες πουθενά
μοσχομυριστά σεφτάλια σαν εκείνα της Μπούρσας που μισό κιλό το ένα ήτανε;…
Πού είναι εκείνα τα σουτζούκια, τα Απίκογλου, οι παστουρμάδες, οι τσίροι και οι
λακέρδες μας; Και τα ψάρια μας; Έφαγες εδώ παλαμίδα, έφαγες καλκάνι, για βάτο,
χελιδονόψαρα; Τα γλυκά μας πάλε; Εκείνα που παίρναμε από του Χατζημπεκίρη κι
απ’ το Σαράι στο Πέρα; Που είναι το ταούκγκιοκσου, τα παρμάκια, το καζάντιπι,
οι μπακλαβάδες και τα κανταΐφια, οι εζμέδες, οι ασουρέδες και τα κιεσκιούλα
μας; Αυτοί σάνα δεν ξεύρουνε να φάνε είναι… Μονάχα για την πολιτική ξεύρουνε
να μιλούνε, μονάχα η πολιτική τούς νοιάζει, από το πρωί ώς το βράδυ πολιτικά
μιλούνε και τρώγουνται… Δεν βλέπεις τι γίνεται; Ολο συγκεντρώσεις και
διαδηλώσεις κάμνουνε, συνέχεια φωνάζουνε, μια το ένα θέλουνε, μια το άλλο
θέλουνε, κι αυτοί οι ίδιοι τι θέλουνε δεν ξεύρουνε, σαλόζηδες είναι με
φαίνεται.