Φθόνο και
παραμύθι θέλουν τα πλήθη. Παντού βλακεία, ανιδιοτέλεια, ανορθολογισμός,
φανατισμός. Σκατά και πάλι σκατά. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, εμπρός λαέ,
με αγώνες κατακτάμε, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, μια χούντα μας χρειάζεται,
έρχεται-έρχεται. Ανδρέα, ζεις, Αλέξη, μας οδηγείς… Βρομιάρηδες, κτηνώδεις,
περιδεείς, φθονεροί, αχόρταγοι, αμαθείς, λυσσασμένοι, δήθεν φιλότεχνοι, δήθεν
έντιμοι, δήθεν φιλόζωοι, όλα δήθεν, πρόθυμοι για σοφίσματα που τους βολεύουν
και για τα χρέη που τους κουρεύουν, η Αριστερά έρχεται, το μνημόνιο φεύγει.
Γιώργο, άλλαξε τα όλα, τόπο στα νιάτα, ο παλιός είναι αλλιώς, κυράτσες που
βυσσοδομούν, γείτονες που χαίρονται να διαβάλλουν,…. στόμφος και ετοιμότητα
για καβγά, άριστος οιωνός, διαρκώς αδικημένοι, το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
σαν βροντή, σκατά και πάλι σκατά. Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις κορφές, που
θαρρείς τα αστέρια φιλούνε, τα χριστιανόπουλα θα πάμε με χαρά, στις φάμπρικες
της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές, παντού, φθόνο και παραμύθι θέλουν τα
πλήθη. Κάτω οι διανοούμενοι που σιωπούν, κάτω κι οσοι μιλούν, κάτω οι
στοχαστές, οι κουλτουριάρηδες, οι ξύπνιοι και οι σκατιάρηδες, ο λαός ξέρει, ο
λαός διαισθάνεται, έχει ένστικτο, έχει πάντα δίκιο, έχει τον Μαρξ και την
ιστορία μαζί του, έχει τον Θεό και τους αγίους μαζί του, την ιερά ζώνη, το
«Άξιον εστί», τα μάκτρα και τα αρτοφόρια, τα μυροδοχία και τις σαγιονάρες του
Παΐσιου. Σκατά και πάλι σκατά.  Φθόνο και
παραμύθι θέλουν τα πλήθη. Τρελαίνονται να μεθούν από έξαρση, να καυλώνουν με
επανάσταση, ανατροπή, νέους αγώνες, την ερωτκή σχέση με τον ηγέτη τους… Η
ελπίδα έρχεται, τα πλήθη τρελαίνονται να ξεκινούν πολέμους, να λατρεύουν
αρχηγούς, ημιμαθή τσογλάνια και κορδωμένους αρλούμπες, να μισούν άλλουν, κυρίως
να μισούν, να τραγουδούν καημούς, να δοξάζουν θεούς. Κάτω η εξουσία των άλλων,
ζήτω η δική μας, ζήτω η έξαρση των οραμάτων, κάτω ο μόχθος της εποπτίας.
Λυρισμός και βλακεία, σταλινική αλητεία, συσσίτια και γλέντια, υπέροχο μέλλον,
ένδεια και μεράκλωμα… Προπαντός η αξιοπρέπεια του λαού και ό,τι βγει από το
πλιάτσικο.