Και στο εξής δε θα κατηγορούμε ούτε τον υπηρέτη μας ούτε τον γείτονα μας ούτε τα παιδιά μας ως τον υπεύθυνο για τα όποια δεινά μας. Γιατί θα γνωρίζουμε ότι τις δικές μας πράξεις τις προκαλούν οι δικές μας αντιλήψεις. Και τις αντιλήψεις μας, το τι θα πιστέψουμε και τι όχι, το εξουσιάζουμε εμείς και τίποτα έξω από εμάς. […]
Το αντιλαμβάνεσαι λοιπόν και ο ίδιος ό,τι, αν θέλεις να μελετήσεις πραγματικά τις αντιλήψεις σου, θα πρέπει να γίνεις το ζώο εκείνο που οι πάντες κοροϊδεύουν: άνθρωπος που σπουδάζει. Και το καταλαναίνεις και μόνος σου ότι αυτό δεν είναι υπόθεση της μιας ώρας ή της μιας μέρας.