Ο Αχμέτ ξανατυλίγει την κασέτα των Supertramp, τη βάζει στο κασετόφωνο και πατάει το play για να δει αν παίζει ακόμη. Ύστερα σωριάζεται στο αναποδογυρισμένο στρώμα του και αποκοιμιέται με τα ρούχα, με την πόρτα ανοιχτή, τη στιγμή που ακούγονται τα πρώτα ακόρντα του Logical Song, με τη σκέψη ότι κι αυτός, όταν ήταν μικρός, έβρισκε τη ζωή όμορφη, μαγική, γεμάτη θαύματα και ότι, αν τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν αισθάνεται ο ίδιος υπεύθυνος γι’ αυτό, αλλά ούτε αρκετά επαναστάτης για να τ’ αλλάξει.