«Εσείς γεννηθήκατε κοκκινομάλλα, εγώ επέλεξα να γίνω», είπα αμέσως.
Δεν είμαι πάντα έτσι ετοιμόλογη, αλλά ήταν ένα θέμα που με είχε απασχολήσει πολύ. «Αυτό που για σας είναι δώρο θεού, η μοίρα σας εκ γεννητής, για μένα ήταν συνειδητή επιλογή».
Δεν έδωσα συνέχεια στο θέμα για να μη με θεωρήσει η παρέα αλαζόνα. Είχαν ήδη αρχίσει τα κοροϊδευτικά, ειρωνικά γελάκια. Αν δεν απαντούσα, θα ήταν σαν να ‘λεγα: «Ναι, τα μαλλιά μου είναι βαμμένα», η σιωπή μου θα σήμαινε αμηχανία. Θα αποκτούσαν λάθος γνώμη για τον χαρακτήρα μου, θα σκέφτονταν ότι μου άρεσε να μιμούμαι του άλλους, ότι δεν είχα παρα μόνο κοινές επιθυμίες.
Για μας που αποφασίζουμε κάποια στιγμή να γίνουμε κοκκινομάλλες, αυτό το χρώμα των μαλλιών σημαίνει επιλογή μιας προσωπικότητας. Έβαψα κόκκινα τα μαλλιά μου και στην υπόλοιπη ζωή μου προσπάθησα να μείνω πιστή στην επιλογή μου.