Σπαστές εικόνες μέσα από ένα τζάμι που το σάρωνε με ράθυμη περιοδικότητα ένας παλιός καθαριστήρας τρίζοντας σε κάθε του σισύφεια επιστροφή στη βάση, το τρύπιο στέγαστρο στο βενζινάδικο, ο νερόλακκος, ύστερα τίποτα, βροχή, κι άλλη βροχή, «τόση υγρασία του έρωτα, τι μας την επιστρέφει» είχε γράψει κάποτε.