Η θάλασσα δεν κάνει αστεία, είναι πάντα σοβαρή, κάποιες φορές θυμωμένη, και όσοι λένε πως είναι γλυκιά δεν την γνωρίζουν. Η θάλασσα δε θέλει να τη μοιράζεσαι, θέλει αποκλειστικότητα, αλλιώς σε πνίγει. Ίσως γι’ αυτό οι ναυτικοί βγαίνουν νύχτα στο λιμάνι, νύχτα γυρνούν στο πλοίο, μη και τπυς δει η θάλασσα στα ύποπτα σοκάκια, μη και τους δει να τριγυρνούν χαράματα πιωμένοι.
Έχει πολλά υπέρ η ζωή στο καΐκι. Αν και δεν είσαι μόνος, οι ψαράδες δε μιλάνε πολύ και όταν μιλάνε, συνήθως ξέρουν τι λένε. Μιλάνε για πράγματα που γνωρίζουν καλά, για εργαλεία ψαρέματος, για αγκίστρια, για το τι νούμερο αγκίστρια πρέπει να έχει το κάθε παραγάδι ανάλογα με τα ψάρια που θέλεις να πιάσεις, για το πώς δολώνει ο καθένας το παραγάδι, για το νούμερο της πετονιάς που πρέπει να χρησιμοποιήσουν, για χίλιαδυο πράγματα, πολλά από αυτά με ναυτικές ορολογίες, με χαμόγελα, με βρισιές αλλά όλα με μέτρο. Ποτέ δε θα ακούσεις να πολυλογούν για άσχετα πράγματα
fayum 