Σαν Παραμονή Πρωτοχρονιάς

βράδια ψήφου εμπιστοσύνης στον Γ.Παπανδρέου

Απόψε ήταν σαν παραμονή πρωτοχρονιάς: Κόσμος μαζεύτηκε στα σπίτια, φαγητά ετοιμάστηκαν πρόχειρα, τραπέζια στρώθηκαν, άναψαν όλα τα φώτα στα σαλόνια και όλοι πήραν θέση, ανάμεσα σε αστεία, φήμες και εικασίες, για να παρακολουθήσουν… το ρεβεγιόν της Βουλής. Ήταν και Παρασκευή βράδυ, βοηθούσε αυτό ένα τέτοιο ξενύχτι μάζωξης. Τα κανάλια συντονισμένα όλα στο ίδιο πνεύμα της νύχτας. Μάλιστα όλος ο πλανήτης ήταν συντονισμένος σε αυτή την «Παραμονή Πρωτοχρονιάς», όπως συμβαίνει δηλαδή περίπου και στην κανονική.

Η βραδιά κυλούσε, τα πιάτα άδειαζαν, τα ποτήρια – γιατί όχι- τσούγκριζαν και όλοι περίμεναν να έρθουν τα μεσάνυχτα… για να γυρίσει ο χρόνος. Με μια προσμονή – ελπίδα (ο καθένας τη δική του) πως «ο νέος Χρόνος» θα είναι διαφορετικός. Καλύτερος δηλαδή.  Μια που δε πάει άλλο, (αυτός) ο χρόνος τελείωσε. Η ροή είχε συνεχώς ενδιαφέρον, σασπένς, αποκαλύψεις και διαρκή σχολιασμό.

Continue reading “Σαν Παραμονή Πρωτοχρονιάς”

η οσμή των πραγμάτων

Ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα ενώ εσύ θες να τον απολαμβάνεις όσο είναι δυνατόν περισσότερο. Είναι και αυτό που άκουσες πρόσφατα, το «Καμία άλλη μέρα δε θα είσαι τόσο νέος όσο σήμερα» που σε ταρακούνησε λιγάκι.

Αλλάζοντας κανάλι, φέρνεις το τηλεκοντρόλ κάτω από τη μύτη. Ξαφνικά μυρίζεις τη κούρμπα με τη λυχνία που έχει μπροστά. Η μυρωδιά του συγκεκριμένη πλαστικού σού φέρνει στη μνήμη ένα τάβλι στο σπίτι των θείων στο νησί με κάτι πούλια περίεργου χρώματος. Ό,τι ακολούθησε ήταν απλώς μοιραίο…

Continue reading “η οσμή των πραγμάτων”