reading – Page 2

Πρωτόλειο

Άντριου Μάρτιν – Μετάφραση: Βίβιαν Στεργίου – Εκδόσεις Δώμα

Πέρασα πολύ χρόνο να σκέφτομαι πώς θα ήταν αν ο Μάικλ έπαιρνε τη δική μου μορφή, αν θα μπορούσα να πάρω κι εγώ τη δική του και να νιώσω πώς είναι να τραγουδάς για όλους αυτούς τους ανθρώπους που σωριάζονται στο πάτωμα και θέλουν απεγνωσμένα να σ’ αγγίξουν, σαν να έχεις θεραπευτικές ιδιότητες. Ονειρευόμουν τον Μάικλ διαρκώς, και ξέρω πως κανείς δε θα με πιστέψει, αλλά το βράδυ πριν πεθάνει, νομίζω, ονειρεύτηκα ότι κοιμόμασταν μαζί στο κρεβάτι μου και μου είπε πως δε θα κατάδερνε να εμφανιστεί στις τελευταίες του συναυλίες. Κι όταν τον ρώτησα γιατί, εκείνος απλά χαμογέλασε και μου είπε, με την υπέροχη φωνή του να τρέμει ανεπαίσθητα: «Πρέπει να πάω κάπου, Μόλι. Μη στεναχωριέσαι».

ο βιβλιοπώλης του Σελινούντα

Roberto Vecchioni – Μετάφραση Δημήτρης Παπαδημητρίου – Εκδόσεις Κριτική

Το πατρικό μου θα ‘ναι γεμάτο βιβλία […] Θ’ αντικρύσω ένα βουνό, έναν ωκεανό βιβλίων να έχει κατακλύσει το σαλόνι, το δωμάτιο, την κουζίνα, το μπαλκόνι. Όπου κι αν στρέφω το βλέμμα θα υπάρχουν μόνο βιβλία, αραδιασμένα, σε στοίβες, πεταμένα, το ένα πάνω στο άλλο, κλειστά, ανοιχτά, στο πλάι ή μπροστά μου, άλλα σκισμένα, άλλα στριμωγμένα σε συρτάρια που χάσκουν, στο νεροχύτη, κάτω απ΄τη βρύση που στάζει, κάτω απ΄το χαλί, πάνω στο καλοριφέρ, πάνω και κάτω απ’ το κρεβάτι, χωμένα το ένα μέσα στ’ άλλο ή και μόνα τους, ελεύθερα δίπλα στις κούπες του καφέ στην κουζίνα, ακόμη και μες το ψυγείο.
Εσύ απ’ το κατώφλι θα χαίρεσαι με τη χαρά μου.

Βιβλικοί Ήρωες με χαμηλά λιπαρά

Γιάννης Ξανθούλης – Σκίτσα Θανάσης Δήμου – Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Η Γαλοπούλα η Ερατώ
από μεγάλο σόι
ονειρευότανε μικρή
να παίξει στο Μπολσόι.

Αλλα επειδή δεν παίρνανε
πουλιά για μπαλαρίνες
μεγάλωνε μονότονα
τρώγοντας βιταμίνες.

Πλησιάζουνε Χριστούγεννα
και οι χριστιανοί πεινάνε
θα μας γεμίζουν κάστανα
κι ύστερα θα μας φάνε.

ΝΙΚΟΛΑ ΤΕΣΛΑ: Τα Δώρα του Κεραυνού

Από όλα τα πράγματα μού άρεσαν περισσότερο τα βιβλία. Ο πατέρας μου είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη και όποτε ήταν δυνατό, προσπαθούσα να ικανοποιήσω το πάθος μου για ανάγνωση. Εκείνος δεν μου το επέτρεπε αυτό και γινόταν έξαλλος κάθε φορά που με έπιανε να διαβάζω. Έκρυψε τα κεριά όταν ανακάλυψε ότι διάβαζα κρυφά. Δεν ήθελε να χαλάσω τα μάτια μου. Αλλά βρήκα ζωικό λίπος, έφτιαξα φιτίλια , έχυσα άλλα κεριά μέσα σε καλούπια από κασσίτερο και κάθε βράδυ κάλυπτα με κλαδιά την κλειδαρότρυπα και διάβαζα, συχνά μέχρι το ξημέρωμα όταν άλλοι κοιμούνταν.

οι υπολήψεις

Για μια φυλή Ιθαγενών στη Παραγουάη (ή στη Βολιβία), το παρελθόν είναι αυτό που βρίσκεται μπροστά μας, γιατί μπορούμε να το βλέπουμε και το γνωρίζουμε, ενώ, αντίθετα, το μέλλον είναι αυτό που βρίσκεται πίσω μας: αυτό που βλέπουμε και δεν μπορούμε να το γνωρίσουμε. Ο μετεωρίτης έρχεται πάντα από πίσω, δεν τον βλέπουμε, δεν μπορούμε να τον δούμε. Πρέπει να τον δούμε, να τον δούμε να ‘ρχεται, και να κάνουμε στην άκρη. Πρέπει ν’ αντικρίσουμε το μέλλον. Είναι πολύ φτωχή η μνήμη που δουλεύει μόνο προς τα πίσω.

Πλην

“Άλλο ένα Μανχάταν, παρακαλώ”.
Είναι αργά την ίδια νύχτα. Ο Άρθουρ Πλην πρέπει να προσέξει πόσο θα πιει, για να μην υποφέρει από πονοκέφαλο αύριο στη συνομιλία του με τον Μάντερν. Πρέπει, επίσης, να βρει να φορέσει κάτι κατάλληλο για μια διαστημική οπερέτα.
“Θα κάνω τον γύρο του κόσμου”, λέει.

το ολόδικομου (2)

Andrea Camilleri – εκδόσεις ελληνικά γράμματα

“Πρέπει να φυλάγεσαι απ΄ αυτό το φυτό”.
Σκύβει και το κόβει, το κρατάει ανάμεσα στα δάχτυλα, της το δείχνει.
“Είναι από τα πιο δηλητηριώδη, θανατηφόρο. Το ξεραίνεις, αρκούν τρεις με τέσσερις ημέρες στον ήλιο, το βάζεις στον φούρνο, το κοπανάς στο γουδί. Μόλις μια πρέζα στη σούπα ή όπου θέλεις, σκοτώνει άνθρωπο στη στιγμή. Και οι γιατροί αποδίδουν τον θάνατο σε ανακοπή καρδιάς”.
Πετάει κάτω το μικρό φυτό, το ποδοπατάει.
“Εδώ γύρω έχει πολλά”.

είσαι γεματος – είσαι γαμτη (you are a Badass)

Όταν ήρθατε ουρλιάζοντας σ’ αυτόν τον πλανήτη, ήσασταν πραγματικά ένα κουβαράκι γεμάτο χαρά, ένα πλασματάκι που κοιτούσε όλο θαυμασμό τον κόσμο, ανίκανο να κάνει οτιδήποτε άλλο από το να ζει τη στιγμή… Όταν κοιτούσατε γύρω σας, τα πάντα απλώς υπήρχαν. Ο κόσμος σας δεν είχε τίποτα το τρομαχτικό ή το πολύ ακριβό ή το πολύ ντεμοντέ […] Ζούμε μέσα σ’ ένα χωρίς όρια Σύμπαν πλημμυρισμένο με θαύματα. Το γεγονός ότι περιφερόμαστε απαρηγόρητοι, σε μια κατάσταση δακρύβρεχτου δέους, είναι αποκρουστικό.