Tag: patakis

«Δεν έχεις αντιληφθεί πού ζούμε! Σε έναν κόσμο αυτολύπησης. Δες τις ταινίες που σπάνε ταμεία, τα βιβλία που γίνονται ανάρπαστα. Ποιους έχουν για ήρωες; Κάποιους οι οποίοι κακοποιήθηκαν, βιάστηκαν, εξευτελίστηκαν, τράβηξαν του λιναριού τα βάσανα. Οι άνθρωποι δεν καμαρώνουν πλέον για ό,τι κατάφεραν. Επαίρονται για ό,τι έπαθαν. Όπως στους βίους αγίων, που φρίττεις να διαβάζεις πώς τρύπησαν τον έναν με αμέτρητα βέλη, πώς παλούκωσαν την άλλη. Οίκτος και οργή, ιδού η συνταγή της επιτυχίας στην εποχή μας! Το να περνιέσαι για θύμα σού ανοίγει όλους τους δρόμους.»

Δίπλα στον νεροχύτη έχω ένα μπουκάλι τζιν, ένα μπουκάλι κόκκινο βερμούτ κι ένα Campari: Καμιά φορά φτιάχνω νεγκρόνι. Το κακό με τα νεγκρόνι είναι πως το ένα δεν αρκεί, με τα δυο νιώθω ήδη τη νεφέλη της μέθης κι ύστερα προχωρώ εύθυμα προς το τρίτο με αποτέλεσμα να θέλω να τηλεφωνήσω στη Ρομπέρτα μες τη νύχτα. Της τηλεφώνησα δυο τρεις φορές, αλλά το έκλεισα προτού απαντήσει. Άκουσα ότι στη Νάπολη γνώρισε κάποιον στρατιωτικό γιατρό – μπράβο, Ρομπέρτα, σου εύχομαι βίον ανθόσπαρτον κι ας μην μπορείς να παντρευτείς. Πάντα της άρεσαν οι ένστολοι.