if you always do what you’ve always done, you’ll always get what you’ve always got.
Steven Hayes
Quotes
Today, I try to simply heal with them. Say what’s real and make a career out of them.
https://medium.com/@brianbrewington/the-power-of-words-bcf07d024b9d
The words within me want to make a positive change throughout society. I don’t want to achieve fame with them, just maybe some plain old notoriety.
Of course, some days the muses may not visit me. When this occurs, I accept the situation with equanimity and give myself permission to write a clumsy first draft and vigorously edit it later. This approach is possible because I understand that my intrinsic self-worth is separate from my talent and my productivity, and because I know that I am deserving of love even if my writing is not very good.
Hallie Cantor
Ελευθερία είναι η άρση, το ρίσκο, ο θάνατος των ευκολιών, το φως στα πράγματα, η λογική και η ευαισθησία, η προκοπή, το δικαίωμα στο λάθος, η επανανοηματοδότηση των εννοιών, η αισιοδοξία που πηγάζει από το δίκιο, η φωτιά που κρατά η αθωότητα, το γύρισμα της πλάτης στη σιγουριά και την απόλυτη αλήθεια των ζωντανών νεκρών.
fayum at ikariamag.gr
Δεν είναι καινούργια πράγματα αυτά. Από τη μέλαινα χολή του Ιπποκράτη που προκαλούσε δυσθυμία, φόβο και εν τέλει μελαγχολία, μέχρι τον Αριστοτέλη που στο «Μελαγχολία και ιδιοφυΐα» (εκδ. Άγρα) αναρωτιέται «Για ποιον λόγο όλοι όσοι έχουν αναδειχθεί εξαίρετοι στη φιλοσοφία ή στην πολιτική ή στην ποίηση ή στις τέχνες είναι εµφανώς µελαγχολικοί;», οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η Κούραση της καρδιάς, τα πεσμένα κέφια της ύπαρξης, είναι γνώρισμα των ποιητών και δεν πρέπει να δαιμονοποιείται, διότι είναι απλώς έκκριση ενός χυμού. Δεν φταίει ο άνθρωπος, αλλά κάτι οργανικό, στο σώμα του. Όπως όταν σπάει, ας πούμε, μια ηρωίδα του Τενεσί Ουίλιαμς. Αυτή η σακατεμένη μουσική που βγαίνει από τη νευρασθένειά της, έτσι όπως είναι ανίκανη να κάνει την παραμικρή πρακτική κίνηση, πόσο μάλλον δουλειά, έχει κάτι καλλιτεχνικό εν τη δυσπραγία του.
http://www.lifo.gr/print/editorial/118895
Άρση της μελαγχολίας σημαίνει να ξέρεις ότι ο χρόνος δεν περιμένει, να νιώθεις βαθιά ότι, όπως λέει κι η παροιμία των μέθυσων της Ωβέρνης που παρέθεσα στα γαλλικά ως μότο, «ποτέ δεν θα ξαναπιούμε τόσο νέοι», σημαίνει να ξέρεις ότι τα πιο σημαντικά πράγματα στην τόσο σύντομη ζωή μας συντελούνται στο κρεβάτι και στο τραπέζι αρχικά και ύστερα στους δρόμους, σημαίνει να ξέρεις μονάχα με τους όμοιούς σου κι αδελφούς σου, όπως το ήθελε ο Μπωντλαίρ, να σμίγεις, να ονειρεύεσαι, να δρας, ώστε να λες πιο συχνά «Ωρεβουάρ» και λιγότερο συχνά «Αντίο».
https://www.facebook.com/gbabassakis/posts/801280326638980
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Αθήνα, 23 Ιουνίου 2016
[Η 46η συνεργασία μας με το Ηδύφωνο/ Κείμενα © George-Icaros Babassakis / Φωτογραφίες © Marili Zarkou ]
Η διαφορά είναι κόσμημα! Κόσμημα ενός κόσμου πολύχρωμου, μιας ζωής που ακριβώς επειδή είναι σύντομη σαν μπλόφα και διάστικτη από δυσκολίες και διαψεύσεις πρέπει να γίνεται γιορτή, βεβιασμένη έστω.
http://www.lifo.gr/mag/columns/5729
Χωρίς εσένα
fayum
δε μπορώ ούτε μακριά σου
Όσο η αγάπη
Τίποτα δε με απελευθέρωσε όσο η αγάπη.
Τίποτα δε μ’ έκανε ν’ αντέξω τον θνητό μου χρόνο όσο αυτή
αυτή που μ’αγκάλιασε μπουκώνοντας βυζί το κλαμα μου
που στρογγυλοκάθισε την κωλάρα της στο πλατύ χαμόγελο ένος φίλου
αυτή που κοιμήθηκε μαζί μου κάθε βράδυ σα να κοιμότανε και μ’ άλλον.Τίποτα δε μ’ έφτιαξε όσο η αγάπη.
Και τίποτα δε με τρόμαξε περισσότερο από τη θέα δυο όμοιων ανθρώπων.
fayum
Εγώ πάντως αν ήμουν το αλκοόλ, με τόσα κακά λόγια που έχετε πει εσείς οι άνθρωποι για μένα, θα έπαιρνα τον πραγματικό σας εαυτό και θα φεύγαμε από ‘δω.
fayum
fayum 