Στις Βρυξέλλες είχα πάει άλλες 2 φορές, για τουριστικούς λόγους. [Για την πρώτη μου επίσκεψη, διάβασε εδώ]. Αυτή τη φορά την επισκέφτηκα για έναν λόγο που δεν περίμενα ποτέ: «Το βαρκουλάκι», ο μονόλογος που διασκεύασα και σκηνοθέτησα το 2015 και τον ερμήνευσε η ηθοποιός Ηλέκτρα Τσακαλία στο πλαίσιο του àrtεις; fest 2015 που διοργάνωσε το ikariamag.gr, δέχτηκε πρόσκληση από τις “Ημέρες Ικαρίας στις Βρυξέλλες” [διάβασε το σχετικό αφιέρωμα του ikariamag.gr].
Οι πρόβες στην Αθήνα μάς έδωσαν δύναμη καθώς η παράσταση εξελίχθηκε με πολλά σημεία της να διαφέρουν από την αρχική εκδοχή. Έπρεπε όμως να ξεπεραστούν πολλά προβλήματα όπως ο υπερτιτλισμός στα γαλλικά αλλά και οι τεχνικές διευθετήσεις στον χώρο τον οποίο είχαμε στη διάθεση μας μόνο για μία ημέρα.
Τα καταφέραμε όμως και η Ηλέκτρα έδωσε τον καλύτερο της εαυτό. Έχω την (άκρως υποκειμενική βέβαια) εντύπωση πως η παράσταση “λειτούργησε” και καταφέραμε να περάσουμε την ιστορία, τα συναισθήματα και τις σκέψεις που θέλαμε στο κοινό που μας έκανε την τιμή να έρθει.
Ευτυχώς, είχα στη διαθεσή μου και 2 ολόκληρες ημέρες για να περπατήσω την πόλη. Έφτασα σε περιοχές που δεν είχα πάει τις προηγούμενες φορές [δες φωτογραφίες από την τωρινή αλλά και την πρώτη μου επίσκεψη εδώ], και φυσικά βόλταρα αρκετά, σχεδόν σε όλα τα κεντρικά σημεία και τις πλατείες των Βρυξελλών, τα οποία από τέλη Νοέμβρη μέχρι και τις αρχές του 2017, είναι όλα στολισμένα, γεμάτα χριστουγεννιάτικες μικρές καλόγουστες αγορές και λούνα παρκ.
Περπατώντας συνάντησα και μια ηλικιωμένη κυρία να… γυμνάζεται σε μια πλατεία! Ωραία ιδέα αυτή για όργανα γυμναστικής σε δημόσιους χώρους. Θα ήταν χρήσιμο και στην Ελλάδα, κυρίως για ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα ή δε νοιώθουν άνετα να πάνε σε γυμναστήριο. Καλό καιρό έχουμε, πολιτισμένους – λολ κατοίκους που δε θα τα βανδαλίσουν έχουμε, γιατί να μη βάλουμε κι εμείς; Δεν είναι δα και τρόλεϋ!
Σήμερα έβλεπα στις ειδήσεις όλο αυτό το ανέκδοτο με τη ρόδα στην πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα [Μητρόπολη myass] και θυμήθηκα την τεράστια ρόδα που είχε στηθεί κάτω από το σπίτι των φίλων [Νίκος & Κριστέλ] που με φιλοξένησαν. Φυσικά, εκείνη η ρόδα γύριζε [Επίσης οι τύποι έχουν υπέροχα, υπέροχα, υπέροχα καρουζέλ]. Φυσικά, όλοι οι δημόσιοι αυτοί χώροι ήταν γεμάτοι.
Και χάρηκα πάρα πολύ που τα τρομοκρατικά χτυπήματα δεν είχαν φοβήσει τους κατοίκους και τους επισκέπτες των Βρυξελλών οι οποίοι συνέχιζουν να δίνουν τον ρυθμό της δυτικής ζωής: Όλες οι φυλές του κόσμου, μπλεγμένες, να περπατούν, να διασκεδάζουν, να συζητούν, να γνωρίζονται. Υπήρχαν όμως παντού οπλισμένοι στρατιώτες, σημεία των καιρών.
fayum 